benim anlatmamdan ziyade ben onları dinlerken beni yormayan insanlar iyi geliyor bana.

akıldan bir düşünce geçince ağızdan çıkana kadar bir süre var. kendi kendini bile çürütecek ölçüde turarsız olmamalı bir insan. biraz sorgulayınca söylediklerinin nedeni, niçini yok. benim karşıma bazen hatta çoğu zaman bu tip insanlar çıkıyor. bir şeyler anlatıyor ama söyledikleri sorgulandığında, anlattıkları özünde ben önemliyim, ben bireyim, benim duygularım var, böyle hissediyorum, ben böyle düşünüyorum, bana böyle düşündürttü, böyle olması benim için daha uygun yani benim çıkarıma, ben, ben, ben, ben...

bir tart bakalım ettiğin lakırdıları. ne kadar tutarlı, ne kadar kendi içinde bir mantığı var.